Boşluklardan Daha Boş

vay anasını be :D sıkılmak da işe yarıyormuş aslında bazen böyle yazmana çizmene falan bişeylere sebep olabiliyormuş :D bunu da öğrenmiş oldum böylece. bu sıkılma mı artık ne haltsa o şey öyle bişey ki sanki sıçmayı çok isteyip de kabız olmak gibi, sen ıkındıkça dışarı çıkacağına daha da bir içine kaçıyormuş orada seni kemirip ısırıp parçalayıp tekmeliyormuş gibi. böyle ağlamak geliyor içinden, çığlık atmak böğürmek. sanki delirip çıldırmanın eşiğine gelmişin hatta ta kendisi olmuşun gibi. hem dışarı çıkmak istiyorsun hem istemiyorsun aklına bisürü şey geliyor hepsini hem yapmak istiyorsun hem istemiyorsun sonra en sonunda yapmaktan vaz geçip kusana kadar ağlıyorsun boğuluyorsun ne bilim işte. Biraz daha böyle bu işsizliğe devam edersem harbi harbi deliricem sanırım. gerçi işsizlik kadar işe girmek de koyabiliyor insana heleki bulduğun iş bombok biyerde bokumsu bir işse. sonuç itibari ile ben şiirimsi bişey yazdım sanada yazma arzusundayım onu :D gerçi çok muhteşem bişey olmadı gibi ama yeniden yazmaya başlamış olmam önemli olan heyt be heyo be :D

adımlarımın ardından takip ederken gölgemi,
kim daha hızlı kim daha güçlü.
bilmeceler beni çözemezken ben çözdüm bilmem kimi.
gölgemin ardında gezen aylaklardan beter siksinler siluetimi.
tecavüz etsinler ben yokken gölgeme,
ezilirken cüssem ayaklarının üstünde.
Ben varım sen varsın ben yokum.
elma dersen armut olurum, armut dersen yine yokum.
çizdiği yüzlerin ardında gizlenmeyi beceremeyen bir bokum.
çiğnendim kimbilir belki yine yokum.
dişlerinin arasında ezdiğin küfürlerden beter, uyudukça ufalan, baktıkça batan satırlardan bed bir bokum
kimbilir belki de ben bazen varım bazen yokum